SIR LQ: Class, sa next Saturday na ang akyat natin sa Mt. Arayat. Pupuntahan na natin ang newly-built resort na ima-market natin. Class, this is a class project kaya galingan niyo.
Matagal nang sinabi ito sa kanila ni Sir LQ. Isang kumpare niya na galing sa Amerika ang bumalik sa Pilipinas at nagtayo ng resort sa Mt. Arayat.
At dahil bagong tayo pa lang ang resort at sa medyo itaas pa ng bundok naka-locate, naisip ni Sir LQ na tulungan ang kumpare niya sa pagma-market o paggawa ng advertisement o promotion ng bagong resort at ito nga ang naisip niya na ipa-project sa Marketing Management class niya.
Nagpakita nang kasabikan ang lahat pagkarinig nito. Ang iba nga ay nag-usap na ng mga plano nila pag nasa resort na sila.
LOUIE: Hindi naman siguro nakakaitim na dun pag naligo ka. Sa taas naman ng bundok yung resort eh...
Nagtawanan ang marami...
CHRIS: Naku, for sure isasama ng marami dyan ang mga syota nila...
ANGELO: Inggit ka lang Chris kasi si Shiela mo nasa Tate! Hehehe!
RAMON: Naku, alam na pag may isinama.. sexy time! Ehehehe...
LOUIE: Buti pa si pareng Lyndon... andito lang sa klase ang ka-sexy time.. ehehe
LYNDON: Dana Louie! Kasigla mu! (Kaingay mo!)
LAHAT: Hikkeee!!!
Lalong lumakas ang kantiyaw ng mga ka-block nila. Pinamulahan pareho ng mukha sina Lyndon at Mafalda na magkatabi ng upuan sa likuran.
SIR LQ: Kayo na ba?
MAFALDA: Eeeehhhh! Sir naman!
SIR LQ: Kayo talagang mga bata kayo. Hindi tayo pumunta dun para "mag-biological and reproductive research." Hindi Sogo ang pupuntahan natin. We will go there to have a marketing research...
At nagtawanan ang lahat. Doon napansin ni Chelsea na tanging si Helena, na katabi niya nang mga oras na yun, ang hindi nakitawa sa klase sa sinabi ni Sir LQ.
Dun lang din napansin ni Chelsea na absent si Albert.
CHELSEA: Pir, ok ka lang ba? Parang ang lalim ng iniisip mo?
HELENA: Ha? No. It's nothing pir.
At tumayo bigla si Helena. Napatingin ang lahat kay Helena at natahimik...
HELENA: Excuse me...
At naglakad palabas ng classroom si Helena at di na bumalik pa. Ikinataka naman ni Chelsea ang ikinilos ng kaibigan.
Kumalat sa block nina Helena ang balitang may namumuong “MU” or mutual understanding sa pagitan nina Lyndon at Mafalda. Halata naman kasi ito dahil sa tuwing magkasama ang dalawa ay napaka-sweet nila sa isa’t-isa.
*****************
Nagyosi sa labas ng kotse niya sa parking lot si Helena paglabas niya. Hindi naman palayosi si Helena. Nagyoyosi lang siya pag may problema siya o depressed.
Pero ngayon ay di niya alam kung bakit siya napapayosi ngayon... hindi niya maintindihan ang nararamdaman niya ngayon... ang bumabagabag sa kanya... at kung bakit ganun ang inasal niya nang inaasar sina Lyndon at Mafalda...
Mula sa kinatatayuan niya ay nakita niya sina Lyndon at Mafalda na naglalakad papuntang canteen...
At kung anong di-maipaliwanag na kislot ang nadama ng puso ni Helena...
**************
SABIK na sabik ang lahat nang dumating na ang araw ng Sabado. Magkatabi sa bus papuntang Mt. Arayat sina Lyndon at Mafalda.
Magkatabi naman sina Helena at Chelsea ng upuan. Kasama kasi ni Albert ang mga kabarkada nito.
HELENA: Sana ako ang katabi ngayon ni Lyndon.
At bumalik sa alaala ni Helena ang pagkakataon na sumakay sila ni Lyndon sa thriller bus. Napangiti si Helena sa alaalang iyon... at nalungkot din dahil iba na ang katabi ngayon ni Lyndon...
HELENA: Goddamn it! Bakit ganito ang mga naiisip ko.. No.. I should not feeling this way... I should not.
Ngunit di rin mawari ni Helena kung anong "feeling" ang nadadama niya ngayon...
********************
HABANG umaakyat sila sa Mt. Arayat, kitang-kita ang sweetness nina Lyndon at Mafalda sa isa’t-isa.
Laging inaalalayan ni Lyndon si Mafalda kapag may matarik na aakyatin o tulay na tatawirin.
SIR LQ: Oh, konting ingat dito sa pagtawid sa ilog na ito, mga iskolar ng bayan. Medyo madulas dito at baka pag nabagok ang ulo niyo eh madali ang utak niyo.
At kasalukuyan na silang tumatawid ngayon sa ilog. Pinasan ni Lyndon si Mafalda nang tatawid na sila sa isang ilog.
HELENA: LKL talaga ‘tong Mafalda na ‘to kahit kelan! Landi Kung Landi! Hanggang paa lang naman yung ilog eh nagpapapasan pa! At ang kawawang Lyndon, nagpapa-alipin pa!
Nasa ganoong pagmumuni-muni si Helena nang kausapin siya ni Albert.
ALBERT: Bilib din naman ako kay Lyndon nuh? Nagawa niyang patulan si Mafalda.. Ahahaha....
Hawak lamang ni Albert ang kamay ni Helena sa pagtawid sa ilog.
HELENA: Bakal kasi sikmura nyan, kaya natatagalan niya. Tulad mo, na nakatagal din kay Mafalda ng tatlong taon.
ALBERT: Oy.. oy.. oy. Buti nga si Lyndon nasikmura niya pa si Mafalda. Ako nga hindi na umabot sa lalamunan ko, naisuka ko na siya.
HELENA: Ah... kaya pala tatlong taon din kayong nagtagal...(may pang-aasar na sagot naman ni Helena.)
ALBERT: Josko, wag na nga natin silang pag-usapan. (napipikon na.)
Upang iwaglit na lang sa isipan sina Lyndon at Mafalda, minasid ni Helena ang paligid at inisip na niya kung anong magandang pang-hatak ng tao ang isa-suggest niya sa may-ari ng resort.
HELENA: Dahil nasa itaas ng bundok ang resort, kailangang patagin ang daan papunta mismo ng resort para hindi na matatarik ang akyatin ng mga tao. At dahil kailangan ding tumawid ng ilog, dapat may nakahanda nang bangka. Maganda yun.. what a romantic moment... lalo na sa mag-boyfriend...
Nang maisip niya ang salitang mag-boyfriend, di naiwasan ni Helena na balingan ulit ni Helena ng tingin sina Lyndon at Mafalda. Pasan pa rin ni Lyndon si Mafalda.
HELENA: Madulas sana kayo!
At parang nakinig sa kanya ang mga engkanto ng bundok at nadulas nga sina Lyndon at Mafalda sa ilog. Dahil nakapasan si Mafalda kay Lyndon, ang babae ang unang bumagsak at nabasa sa ilog.
Nadaganan naman ni Lyndon si Mafalda. Nagtawanan ang lahat ng nakakita sa insidente.
HELENA: Buti nga sa inyo! For sure bali-bali na ang buto ng Mafalda na yan!
Ngunit nawala rin agad ang tuwa ni Helena nang bigla niyang nakitang inaalalayan ni Lyndon si Mafalda na makatayo na nagtatawanan pa kasama ng iba pa.
Ibinaba na ni Lyndon si Mafalda nang paakyat na ulit sila sa isang matarik na lugar. Nang maibaba na ni Lyndon si Mafalda ay nagsalita naman si Sir LQ.
SIR LQ: Class, take out the guide questions I gave you last meeting. Medyo malapit na tayo sa resort.
MAFALDA: Lyndon, di ba nasayo yung guide questions natin?
LYNDON: Oo, andito sa bulsa ko.
Sabay pasok ng kanang kamay sa breast pocket ng damit niyang polo. At gumuhit sa mukha niya ang kaba.
LYNDON: Mafalda, nawawala yung guide questions natin. Nahulog ata sa ilog nung nadulas tayo.
MAFALDA: Gosh! You’re so careless kasi kaya nadulas tayo kanina! Paano na tayo ngayon nyan?
LYNDON: E di manghiram na lang tayo sa mga ka-block natin...
MAFALDA: No! Magkakaiba tayo ng mga tanong na in-assign ni Sir LQ! Nadulas na nga tayo kanina, naiwala mo pa yung guide questions nating dalawa! Yari tayo nyan kay Sir LQ! Hala, hanapin mo yun!
HELENA: At dahil dyan, LQ na rin kayo ngayon!
LYNDON: Sige, hahanapin ko na lang sa ilog. Hanggang paa lang naman yung ilog kaya baka madali ko pang makita yun. Tsaka readable pa naman siguro yung questions kahit nabasa na yun.
Sabay nagmadali itong bumaba papunta sa ilog.
At hindi man lang hinintay ni Mafalda si Lyndon. Nag-make face pa si Mafalda bago sumunod sa mga kaklase nila sa pag-akyat sa bundok.
Sinundan ni Helena ng tingin si Lyndon na pababa sa ilog.
HELENA: Nagpapaalipin ka sa buto-buto na yan?
Naisipan ni Helena na kunin ang cellphone niya para itext si Chelsea dahil hindi na niya ito nakikita. Pagkakuha niya ng kanyang cellphone, ay siya namang pagtapak sa madulas na daan ng bundok dahilan para mabitawan niya ang cellphone niya.
Buti na lang at nahawakan pa ni Albert ang kamay ni Helena kaya hindi ito nasubsob.
Ngunit ang cellphone naman ni Helena ay gumulong pababa ng daan papunta sa ilog kung saan busy si Lyndon sa paghahanap ng guide questions nila ni Mafalda.
Kaya todo takbo si Helena sa paghabol sa gumugulong niyang cellphone. Binulyawan naman siya ni Albert.
ALBERT: Hoy, Helena! Mayaman ka na! Ba’t mo pa kukunin yang pipitsugin mong cellphone!
Nokia 3310 lang kasi ang cellphone na iyon ni Helena. Iniwan niya sa pad niya ang IPhone niya.
Ngunit di na pinansin pa ni Helena si Albert at patuloy pa rin siya sa paghabol sa cellphone niya na patuloy pa ring gumugulong pababa.
Dahil naman sa inis ni Albert na di siya pinansin ni Helena, tumuloy na rin ito sa pag-akyat sa bundok para sundan ang mga kaklase nila at iniwan na si Helena.
Samantala, napansin ni Helena na nakita na ni Lyndon sa ilog ang guide questions nila ni Mafalda at magsisimula na itong umakyat sa bundok hawak ang guide questions na basa.
Sakto namang malapit na sa river side ang cellphone ni Helena nang matapakan ito ni Lyndon nang di sinasadya dahil nakatingin si Lyndon sa guide questions at hindi sa daan.
Pagkatapak ni Lyndon sa cellphone, nadulas siya di niya sinasadyang masipa ang cellphone sa ilog at nabasa.
HELENA: Arrrrgggghhhhh! What have you done to my cellphone!
Sumubsob naman si Lyndon sa putikang river side nang matapakan at madulas ito sa cellphone ni Helena. Kagyat namang tumayo si Lyndon na medyo putikan na ang damit. Pinulot niya rin ang guide questions pagkatayo.
Si Helena naman ay patakbong pumunta sa ilog para i-retrieve pa ang cellphone niya. Pagkakuha rito ni Helena, sinubukan niyang i-on ito pero hindi na nago-on.
HELENA: Kasalanan mo ‘to! Kung tumitingin ka lang sa dinadaanan mo kanina, hindi sana masisira ang phone ko!
LYNDON: Helena, relax ka lang. It’s just Nokia 3310, kaya kong bayaran pa yan sa’yo.
HELENA: May sentimental value ang phone na ito sa akin, it’s not just Nokia 3310 as you said it.
LYNDON: Pasensya ka na... di ko naman kasi sinasadya na masipa yan. Hayaan mo, sige, papalitan ko na lang yan. At least, kahit paano, pag galing naman sa akin yung 3310 mo, magkaroon din ng sentimental value.
Hindi na nakabanat pa si Helena. Tinignan niya ang putikang si Lyndon... at naalala na naman niya ang ginawang pagtulong sa kanya ni Lyndon nung malubak siya sa daan na umuulan nung first day ng class. Putikan din kasi noon si Lyndon.
LYNDON: Tara na, mukhang di ko na natatanaw mga ka-block natin. Mukhang naiwan na tayo.
Sabay lahad ni Lyndon ng kamay niya kay Helena para alalayan siya sa pag-akyat sa bundok.
Minata naman ni Helena ang palad ni Lyndon.
HELENA: I can walk on my own, thanks! But no thanks. (mataray)
At hindi mawari ni Helena kung bakit para siyang nasaktan nang tarayan niya si Lyndon.
LYNDON: OK, sabi mo eh.
Sabay kibit-balikat si Lyndon na tumalikod kay Helena at sinimulan nang umakyat ng bundok.
Napalinga si Helena sa paligid. Sila na nga lang ni Lyndon ang nasa ilog. Nauna nang umakyat ang mga kablock nila...
Ngunit habang paakyat ulit ng bundok, hingal na hingal si Helena dahil nahapo ito sa pagtakbo pababa ng habulin niya ang cellphone niya.
Napansin ito ni Lyndon kaya inilahad niya ulit ang palad niya kay Helena.
LYNDON: Wag mo ulit sasabihin na ‘I can walk on my own, thanks! But no thanks’ kasi obvious na pagod na pagod ka na.
May pang-aasar na wika ni Lyndon na gaya pa ang pagkakasabi ni Helena ng I can walk on my own, thanks! But no thanks.
Kaya kahit reluctant, kinuha na rin ni Helena ang palad ni Lyndon at hinawakan ito.
Dinama ni Helena ang init ng pagkakahawak ni Lyndon sa kanya, at parang kung anong kuryente ang dumaloy mula sa pagkakahawak-kamay nila patungo sa katawan niya na nai-summarize ni Helena sa iisang salita: kilig!
HELENA: No way!!!!!!!! Hindi ako kinikilig! NO! Hindi kilig itong nadarama ko... Hello...ba't naman ako kikiligin kay Lyndon?
Pero kahit anong tanggi ni Helena sa sarili hindi niya mapigilan na pamulahaan ng mukha at unti-unting pagpintig ng puso niya...
Tahimik silang dalawa na naglalakad paakyat ng bundok.
At kinabahan silang dalawa nang matigil sila sa isang intersection na may tatlong iba’t-ibang daanan. Wala silang makitang bakas ng mga kaklase nila kung saan nagsuot ang mga ito.
HELENA: OMG! What are we going to do?
LYNDON: Sandali, may cellphone ako, tatawagan ko si Louie.
Sabay kuha ng cellphone niya sa bulsa ng shorts na suot niya. Ngunit bumakas ang pagkabahala sa mukha ni Lyndon pagkakuha sa cellphone.
HELENA: Oh, bakit? (nagtataka at kinakabahan)
LYNDON: Dana! Nabasa rin pala ang cellphone ko nung madulas kami ni Mafalda sa ilog! Ayaw na ring mag-on!
HELENA: Ayan na nga ba ang sinasabi sa hula, oo! Ano nang gagawin natin ngayon niyan! Paano natin sila makokontak? And we’re going to be stuck in this goddamned forest!
LYNDON: Sandali lang, for sure may mga taong naninirahan sa paligid-ligid. Magtanong-tanong tayo. (minasid-masid ang paligid)
Mula sa likuran niya ay may narinig na kaluskos sa damuhan si Helena at kinabahan siya.
At lumakas ang kaluskos sa damuhan at dumami at mula sa mga kaluskos ay biglang nag-materialize sa damuhan ang tatlong armadong mga lalake na nakasuot ng mga damit-pansaka.
Sa sobrang takot ni Helena ay napayakap siya kay Lyndon. Nang yumakap si Helena, dun lang napansin ni Lyndon ang presensya ng tatlong armadong lalake na nakatutok na ang mga baril sa kanilang dalawa.
LYNDON: Hello po. (nagawa pang bati ni Lyndon sa mga armadong lalake na katono pa ng pagkakasabi ni Santino ng May Bukas Pa.)
Akala siguro ni Lyndon ay baka kaawaan pa sila ng mga armadong lalake sakaling gayahin niya si Santino.
Kahit na kinakabahan, lihim na natawa pa rin si Helena sa ginawang iyon ni Lyndon.
LALAKE 1: Sumama kayong dalawa sa amin nang matiwasay para di namin kayo paputukan!” sigaw ng isa sa kanila. (May suot itong sumbrero na yari sa rattan.)
Tinalian naman ng dalawa pa sina Helena at Lyndon sa kamay at inutusang maglakad at sumunod sa kanila.
LALAKE 1: At wag niyong tatangkaing tumakas kundi hindi kami magdadalawang-isip na paputukan kayo.
Nang mga oras na yon, alam na pareho nina Helena at Lyndon na bihag sila ngayon ng rebeldeng grupo na New People’s Army o NPA.
TO BE CONTINUED....
Next Episode:
Previous Episode:
No comments:
Post a Comment