Episode 14: Commercial Break

Late na si Lyndon nang pumasok sa klase niya ng BM 170: Marketing Management.

Patakbo siyang pumasok sa room ng klase nila kung saan nagsisimula nang mag-lesson si Sir Leonardo Quirino or Sir LQ...

SIR LQ: All company owners started with a vision or goal. The idea of starting a business inflame their minds to achieve the goal. Sa simula, lahat ng company owners kumbaga ay parang mga nakainom ng beer kung mangarap... napakataas!

Pagkapasok ni Lyndon sa classroom, tinitigan siya ng mga kaklase niya...

Hindi siya pinansin ni Sir LQ. Siguro, hindi talaga nila pinapansin yung mga late, deretso kasi siya sa pagtuturo ng lesson.

LYNDON: Patay na, ang daming tao. Saan kaya ako uupo? Ayun. Buti na lang meron doon, kaya lang nasa harap. Nakakahiya.

Umupo si Lyndon sa bakanteng upuan na nakita niya. Nilagay niya ang bag sa gilid ng upuan niya. Hinihingal pa siya sa mga oras na yun.

Pero lalo siyang hiningal sa nakita niya sa gilid pagkalagay ng bag niya...

Katabi niya pala si Helena...

LYNDON: Dana! Naligo ako sa pawis, amoy burong Kapampangan na nga ako eh. Si Helena pa ang katabi ko.

Bumalik na naman sa alaala ni Lyndon ang tahasang pambabasted ni Helena sa kanya kahapon kahit di pa man siya nanliligaw....

LYNDON: Kapag nga naman minamalas ka oh... (at the same time sineswerte.. :p ).

Magkahalong kaba, galit, at kilig ang nararamdaman ni Lyndon nung mga oras na iyon...

Kinakabahan siya dahil....

LYNDON: Nakakahiya naman. Na-late ako tapos katabi ko pa siya. Natataranta pa rin ako kapag nakikita ko siya. Bahala na. Gwapo ako! Gwapo ako! Wahh! Anong nangyayari sakin? Bakit ako kinakabahan. My gulay! Para akong hindi si Lyndon Punzalan, matapang at palaban! Help me, Bro! :(

Galit naman dahil....

LYNDON: Oo na.. wala akong pag-asa sa'yo... alam ko naman yun eh... Ang labo kasi ng mata mo eh! Matangkad lang yang si Albert pero mas gwapo pa rin ako sa kanya! Maliit lang ako... hintayin mo't magchi-Cheriffer ako nang tumangkad!

Kilig naman dahil...

LYNDON: Pero, Helena, kahit ano pang gawin mo sa akin... ipagtabuyan, kutyain... hindi na mababago pa ang katotohanang ikaw lang ang itinitibok ng puso ko. Katangahan na kung katangahan... pero mahirap kang kalimutan... mahirap kang burahin sa puso ko. E gana-ganang babai, ala kang kalupa. Aliwa kang talaga! (Sa lahat ng babae, wala kang katulad... iba kang talaga!)

Patuloy naman sa pagdi-discuss si Sir LQ...

SIR LQ: But sometimes, nawawala ang tama ng beer sa company owners. This stage happens when the company suffers failure by means of bankruptcy, or by not getting the bid or deal in a prospective business partner... Sa mga tanggero dyan, what's next after mawala ng tama ng beer?

BABE 3A: Hang-over, sir....

SIR LQ: Precisely! Mga halatang tanggero ang lahat ng mga nandito...

Nagtawanan ang buong klase...

SIR LQ: Pinakamasakit ang hang-over. Sa business stage, dito mo lang lubusang matatanggap na pabagsak na ang kumpanyang ipinundar mo sa pamamagitan ng paglalasing ng sarili sa beer.. Sakit ng ulo, sakit ng katawan... lahat yan mararanasan mo sa hang-over stage...

LYNDON: Sir LQ naman.. puro naman beer example niyo... nalalasing na kami! :)

SIR LQ: Tulad ng tama ng beer sa katawan ng isang tao, no company will live forever.

Nagpatuloy pa si Sir LQ....

SIR LQ: In life, it is not the matter of "what happened." It is what you do to "what happened" that matters most. Kunwari, in life, there are times that you experience failure. Hindi mahalaga ang "failure" na nagdaan sa buhay mo... ang mas mahalaga ay yung "ginawa mo" upang makabangon ka sa pagkalagpak mo. That's the motto in life of most company owners... I hope that you make it also a motto of your life...

LYNDON: Tama si Sir LQ... Parang pag-ibig lang yan 'eh... di pa katapusan ng mundo kung ibasted ka man ng babaeng minamahal mo... Hindi totoong hindi mo kayang mabuhay ng wala siya, kalokohan yan. Alalahanin mong buhay ka na bago pa kayo magkakilala.. Dana! Ang emo ko!

SIR LQ: Now, of course, all companies have services and products offered. But how do these companies’ products and services can be recognized in the market? Let us call in our late-comer, Lyndon Punzalan to grace us with an answer?

LYNDON: Akala ko ba naman walang pake si Sir LQ sa late... sa recitation pala ako yayariin nito! Nilasing na nga ako sa lesson...

Narinig naman ni Lyndon ang bulong ni Albert na katabi din ni Helena...

ALBERT: Hintayin nating mapahiya ka ngayon kay Sir LQ. Hayop ka!

Siyempre naman, ngayon pang katabi ni Lyndon si Helena... ang best shot na ang ibibigay ni Lyndon... nagpa-bibbo siya sa harap ni Sir LQ at ni Helena...

LYNDON: Sir, the tool of advertising is the key for the market to recognize what the companies are offering.

SIR LQ: Very well said, Mr. Punzalan. Now that you mentioned advertising, advertise one product to the class. Dapat makumbinse mo ang karamihan na bilhin yang produkto mo... Kung nabenta before ang "Papa Cologne" mo dito sa klase, grace us with another product...

LYNDON: Hayop talaga tong si Sir LQ! Lagi ba naman akong gawing commercial model sa klaseng 'to!

Sandaling napaisip si Lyndon at kumanta ito ng...

LYNDON: Tatangkad din ako.... tatangkad din ako with Growee! Growee Vitamins!

Nagtwanan na naman ang klase... pati si Sir LQ ay napapangiti...

LOUIE: Panalo ka talaga sa kalokohan, Lyndon!

SIR LQ: Now that we are talking about advertising and Mr. Punzalan give us one hell of an advertisement, your class will be doing a full-length commercial. Group yourselves by six and discuss among yourselves …

Naging magkagrupo sina Lyndon, Louie, Chris, Ramon, Angelo at ang isa pa nilang kaklase na lalake...

LYNDON: Sino kaya itong guy na 'to? Hindi ko kasi alam pangalan niya. Pero I know him by face. Alam kong Econ third year din 'to eh. Syempre, kaklase ko siya. Sa kabilang block ata siya galing kaya di ko siya makilala...

CHRIS: Nga pala, Lyndon. Ito nga pala si David...

DAVID: Pre, it's not pronounced as "Dey-vid"... It's pronounced as Da-vid... :)

LYNDON: Huwahahahahaha !! David! Ahahahaha.

Di maiwasang matawa ni Lyndon nang malaman ang pangalan ni David. Hindi niya kasi ma-imagine na sa laking tao ni David ay "David" ang pangalan nito.

LYNDON: Dana, sa laki mong yan, mas bagay na pangalan sa'yo eh "Goliath" kesa David.. ahahahah... :)

LYNDON: Hi... David.

LYNDON: Ahahaha !! Di ko na kaya.

Tawa ng tawa sa isip niya si Lyndon, at konti na lang matatawa na talaga siya...

RAMON: Huy Lyndon! Bakit lumolobo ung cheeks mo? Natatawa ka ba? Hihi.

LYNDON: Hihihindii ! Natutuwa lang ako kasi excited na ako sa gagawin natin.

LYNDON: Hahahhahahahahahahahaha !! Ayyaaaw ko naaaa !!

LYNDON: "Da-vid" ba talaga pagkakasabi sa pangalan mo at hindi "Dey-vid?"

DAVID: Yup. :D

LYNDON: Ngiyahahha !! Ayoko na! Ayoko na. Danang pangalan yan. Ayaw pang pa-sosyalin.. Bwahahahaha... Tama na nga! Baka makahalata na sila. Tama na. Ayan, hindi na ako natatawa.

At pinigilan na ni Lyndon ang pagtawa sa pangalan ni David...

LYNDON: Game, ano na ba ang plano natin?

LOUIE: May naisip ako---

At nagbulungan na silang anim... minsan tatawa sila nang malakas sa naisip na idea ni Louie...

SIR LQ: Ok class. Be ready with your commercial by next week. You can present it the way you wanted it: video, live.. your creativity is the limit! Ok, class dismiss.

AFTER ONE WEEK....

Unang nag-present ng commercial sina Helena at ang group nila...

Dalawa lang ang cast ng commercial ng grupo ni Helena: siya at ang boyfriend niyang si Albert...

Whitening Cream ang ginawang commercial nina Helena kung saan si Helena ang girl na bida at si Albert naman ang nagkakagusto sa kanya...

Siyempre, todo selos naman si Lyndon...

LYNDON: T_T

Siyempre, hindi din papatalo ang barkadahang Mafalda, Marietta at set of friends nila sa commercial...

Nagpasaring pa si Mafalda at Marietta sa commercial nina Helena...

MAFALDA: Classmates, aanhin niyo naman ang maputing mukha kung panget naman ang hair niyo which is our crowning glory..

HELENA: Sige, sa buhok na lang kayo bumawi ng ganda... wala na naman kasing pag-asa sa pagmumukha ninyo na biyayaan kayo ng ganda... :)

MARIETTA: Ngayon panoorin niyo ang commercial namin na pati whitening cream ng isang babae dyan ay titiklop...

Out of courtesy, pinigilan na lang ng lahat ng BABE 3A ang pagtawa sa commercial nina Mafalda at Marietta...

Nagpanggap tuloy ang buong klase na sumisinga ng sipon para i-disguise ang tawa nila na siya namang ikinatataka ni Sir LQ... :)

SIR LQ: Lahat ba kayo sa klaseng ito ay may A(H1N1) na at napapasinga lahat kayo?

Sinundan naman ito ng commercial nina Riona, Sopheya, at Roscelle...

Sa commercial nila, kumakain silang tatlo sa isang restaurant...

SOPHEYA: Wow.. kahit kailan talaga.. ang sarap ng Roscelle's Cassava Cake dito. It melts in my mouth, not in my hands... :)

RIONA: Oo nga eh. Uy, friends.. may tinga na ba ako sa ngipin?

ROSCELLE: Wala naman, bakit?

RIONA: Ganun? Buti pa kayo, merong tinga.. Ito oh, Tuti-fruti Toothpick! :)

Bahala na kayo kung matatawa kayo o hindi sa two-in-one commercial ng tatlo... :)

Siyempre, hindi naman magpapahuli ang commercial nina Lyndon... na kung saan ang bida ay si....

Hulaan niyo...

Mali hula niyo! Si Lyndon ba ang inaasahan niyong bida rito? MALI... magsawa naman kayo kay Lyndon...

Dahil ang bida sa commercial na ito ay walang iba kundi si... DAVID!

Tulala at walang imik ang lahat ng nakapanood ng commercial na BABE 3A... :)

TO BE CONTINUED...

Next Episode: Episode 15: Kung Fu

Previous Episode: Episode 13: Lyndon and His Father

Home

Episode 13: Lyndon and His Father

Hindi mailarawang kirot sa puso ang nararamdaman ni Lyndon habang nakasakay sila nina Louie at Chris sa L300 na sasakyan na binabaybay ang NLEX papuntang San Fernando...

Ume-echo sa isipan ni Lyndon ang mga katagang binitiwan ni Helena na animo'y punyal na tumarak sa puso niya na ngayo'y nagdurugo na...

HELENA: I do not like you and never will I. Kaya sana, wag ka na sanang umasa pa…

Dahil sa alaalang iyon, napuno ng inis at galit ang naramdaman niya at gusto na niyang magwala...

Sa galit na nararamdaman, kinuha ni Lyndon ang cellphone niya at itinangkang ibato ito...

LYNDON: Aaaaaahhhh.... (at akmang ibabato na niya ang cellphone niya)

Ibabato na niya sana ang cellphone niya nang biglang...

I want nobody nobody but you! (*clap* *clap* *clap* *clap*). Nobody nobody but you! (*clap* *clap* *clap* *clap*) How can I be with another, I don't want any other. I want nobody nobody nobody nobody!

LYNDON: Dana naman! Galit na galit na ako eh! Nandun na ko sa climax ng galit ko eh!

Nakatingin na ang iba pang pasahero ng L300 kay Lyndon dahil nakataas pa ang kamay ni Lyndon at ang lakas ng ringtone niya na "Nobody"... :)

LOUIE: Don, atin ka waring plano ka bang daygan ding Wonder Girls kening L300 at wawagayway me pa yang cellphone mu a Nobody ing tigtig? :p (Don, meron ka bang plano na talbugan ang Wonder Girls dito sa L300 at iwinawagayway mo pa yang cellphone mo na Nobody ang tugtog?)

Dahil sa kahihiyan, binaba na ni Lyndon ang kamay niya at binasa ang text na natanggap...

MAMA CARMEN: {lyndon, anak, munta ka kening mcdo sm pampanga pagyari ning klase mu.} {lyndon, anak pumunta ka dito sa mcdo sm pampanga pagkatapos ng klase mo}

CHRIS: Oh, Lyndon, nino itang mig-text keka? (Sino yung nag-text sa'yo?)

LYNDON: (pakanta) Nobody... nobody but Mom! (*clap* *clap* *clap* *clap*). Nobody nobody but Mom! (*clap* *clap* *clap* *clap*)

CHRIS: Dana!

LOUIE: Bading na bading, Lyndon! Ahahaha!

Habang nagtatawanan silang tatlo, nagtataka naman si Lyndon...

LYNDON: Bakit naman kaya ako pinapapunta ng Mcdo ni Mama? May okasyon ba?

Bumaba silang tatlo sa babaan sa SM Pampanga at naghiwalay na sila ng landas...

Naiwan si Lyndon sa pinagbabaan sa kanila ng L300 sa SM. Papasok na sana si Lyndon nang biglang may nakita siyang matandang babae na may hawak na tungkod na parang patawid...

LYNDON: Kawawa naman yung matandang ale. Mukhang hindi siya makatawid...

Dahil likas na mabuti si Lyndon, nilapitan niya ang matanda, hinawakan ang kamay at itinawid sa kabilang side walk na papunta namang Robinson's Starmills...

Habang itinatawid ni Lyndon ang ale, isang imahinasyon ang gumuguhit sa isipan niya...

LYNDON: Buti na lang naging mabuti ako sa matandang 'to. Malay mo... nagbabalat-kayo lang ang matandang ito... at ang totoo ay isa pala siyang diwata na ginagantimpalaan ang mga mababait at gwapong tulad ko....

LYNDON'S IMAGINATION....

Naging isang magandang diwata ang matandang itinawid ni Lyndon at...

DIWATA: Dahil sa busilak ang iyong puso... isang kahilingan!

LYNDON: Isang kahilingan lang ang kuripot naman?! Teka... ano bang hihilingin ko? Maging gwapo ako? Wag na, redundant masyado.. gwapo na naman ako eh. ehehe. Uhm,...Ahhh... Alam ko na...

LYNDON: Ang isa kong kahilingan ay maging matangkad ako at mahalin ni Helena.... :)

LYNDON: Sana hindi nahalata ng diwata na two wishes na yun.. :p

At iwinagayway ng diwata ang magic wand niya at....

BACK TO REALITY...

Naging tungkod ang magic wand at ipinalo ito ng matandang babae kay Lyndon...

LYNDON: Aaarrraaayyy! Arrrraaayyy! Arrraaayyy!

Nakatawid na sina Lyndon at ang matandang babae. At pinapalo siya ng matandang babae ng tungkod nito...

LYNDON: Aaarray! Aaarray ko naman po! Ale, tama na po!

MATANDANG BABAE: Damuho kang bata ka!

Patuloy na umiilag si Lyndon sa mga palo ng matanda...

LYNDON: Ako pa po naging damuho eh kayo na nga po itong tinulungang tumawid!

MATANDANG BABAE: Eh damuho ka palang talaga eh! Tinulungan mo kong tumawid eh HINDI NAMAN AKO TATAWID!

At nagpatuloy ang matanda sa pagpalo kay Lyndon dahilan para iwanan na ni Lyndon ang matanda...

LYNDON: Dana! Ako na nga nagkawang-gawa, ako pa napasama! Malas naman ng araw na ito oh! Huhuhuhu! Na-basted na nga ako kay Helena, nabatuta pa ko ng matandang ukluban!

At nagtungo na sa Mcdo SM Pampanga si Lyndon para puntahan ang Mama Carmen niya...

At nagulat si Lyndon nang makita sa Mcdo ang buo niyang pamilya: ang Tatay Lando niya, si Mama Carmen, at ang ten years old niyang kapatid na si Clyde na naka-school uniform pa...

Pumasok ng Mcdo si Lyndon at nilapitan ang pamilya niya... Nagmano siya sa Papa at Mama niya...

MAMA CARMEN: Oh. Atiu na ka pala keni, Lyndon. Luklok na ka... (Oh, nandito ka na pala, Lyndon. Umupo ka na). Pinag-order ka na namin ng chicken spaghetti. Mangan na ka.. (Kumain ka na)

Umupo na si Lyndon pero di niya pa ginagalaw ang inorder na pagkain sa kanya...

LYNDON: Ma, nanong okasyon at atiu tamu kening Mcdo? (Ma, anong okasyon at nandito tayo sa Mcdo?)

Ngunit ang Tatay Lando na niya ang sumagot...

TATAY LANDO: Menyambut ya ing kapatad mu king extemporaneous speech da king iskwela... Champion ya... Kaya, megpapakan ku... (Nanalo yung kapatid mo sa extemporaneous speech nila sa eskwela. Champion siya. Kaya nagpakain ako.)

At hinawakan ni Tatay Lando ang ulo ni Clyde at hinawi-hawi ang buhok nito...

TATAY LANDO: Ang galing-galing talaga ng anak kong 'to. Di katulad ng kuya niya na walang ibang ginawa kundi magpipindot at magi-ingay!

MAMA CARMEN: Lando!

TATAY LANDO: Bakit, totoo naman ah!

Inis na inis na nga si Lyndon ngayong araw na ito dahil sa nangyari kay Helena ay dinagdagan pa ng Tatay Lando niya...

Gusto sanang mag-alburuto ni Lyndon sa pikon niya, pero isina-alang-alang niya na nasa public place sila kaya nagtimpi siya...

Sa halip, nagpatawa na lang siya...

LYNDON: Akala ko kaya tayo nag-Mcdo dahil kay Cory. Dilaw kasi 'tong Mcdo... :p

Nginitian na lang siya ng Mama niya at tawa naman nang tawa si Clyde....

TATAY LANDO: Kung wala ka rin lang masasabing matino, mabuti pa't manahimik ka na lang dyan at kumain! Nang makauwi na tayo agad! Patay na yung tao eh ginagawa pang katatawanan!

Napatahimik si Lyndon at natigil sa pagtawa si Clyde. Nagsimula nang kainin ni Lyndon ang chicken spaghetti niya....

At isang alaala ang gumunita sa isipan ni Lyndon...

... FLASHBACK ....

NOVEMBER 2000.... sampung taon pa lamang si Lyndon...

EMCEE: And the winner for the Regional Piano Competition for Central Luzon 2000 is....

Binuksan ng emcee ang envelope at nasorpresa ito nang mabasa ang resulta...

EMCEE: The winner is none other than... Lyndon James Punzalan!

Standing ovation ang mga manonood nang tanghaling nanalo si Lyndon.

EMCEE: I'm really really impressed by this kid. Even at his young age of ten, he played Fur Elise exquisitely and makes Beethoven come alive for us. Let's all give once again Lyndon James a big big applause...

Patuloy pa rin sa pagpalakpak ang mga tao... Ang ilan sa kanila ay mga kamag-aral at kalaro ni Lyndon...

Tumayo sina Lyndon at ang Mama Carmen niya sa kinauupuan nila.

MAMA CARMEN: Sige na, anak, mukyat na ka king stage. Kuwanan me itang award mu. Piktyuran da ka. (Sige na, anak, umakyat ka na sa stage. Kunin mo na yung award mo. Pipiktyuran kita.)

LYNDON: Ma, siyempre dapat kayabe da ka. Para pu kekayu ing award ku... at siyempre... para rin kang Papa... (Ma, siyempre dapat kasama kita. Para sa inyo po ang award ko... at siyempre para rin kay Papa.)

Ngumiti si Mama Carmen. Niyakap niya nang mahigpit si Lyndon at hinalikan sa pisngi...

MAMA CARMEN: Ing anak ku talaga, anakang kaganaka. Congratulations... (Ang anak ko talaga, napakabait. Congratulations...)

Umakyat sina Lyndon at Mama Carmen sa stage... ang chief judge ang nag-abot ng trophy at cash prize...

CHIEF JUDGE: Misis, congratulations. Napakahuasay ng anak niyo. (sabay abot ng trophy at cash prize)

MAMA CARMEN: Ay, salamat po...

Iginala ni Lyndon ang paningin... umaasa na baka sakali magpunta ang Tatay Lando niya at humabol....

Ngunit ang mga nakita niya lang ay pawang mga kamag-aral, mga guro, at iba pang mga magulang ang nandoon sa auditorium...

Animo'y lumukso ang puso ni Lyndon nang makita niya ang isang lalake na nakatayo sa pinakalikod ng auditorium at nakikipalakpak... Nakasuot ito ng maong na chaleco, sumbrerong cowboy, sira-sirang pantalon, at brown na t-shirt... ang Tatay Lando niya!

LYNDON: Ma! Si Papa...

Ngunit nang tignan na ni Lyndon ulit ang lalake, napagtanto niyang hindi iyon ang Papa niya... kamukha lamang ito ng Papa niya...

LYNDON: Ay, Ma. Hindi pala si Papa yon.. akala ko lang...

Nang tinignan ni Mama Carmen ang lalakeng itinuturo ni Lyndon, dali-daling lumabas ng auditorium ang lalake...

At napansin ni Lyndon na parang may gumuhit na pagkabahala ang namuo sa Mama niya...

Kaya pagkatapos ng competition ay kumain sila sa Mcdo...

MAMA CARMEN: Sige na, Lyndon. Kain lang nang kain...

Habang kumakain sila, di maiwasan ni Lyndon na magtanong...

LYNDON: Ma, kanina. Napansin ko. Yung tinuro ko sa inyo yung lalake na akala ko si Papa... parang bigla kayong kinabahan. Kilala niyo po ba siya?

Namula si Mama Carmen sa kaba...

LYNDON: Ma?

MAMA CARMEN: Ah.. eh... Wala yun, anak. Kasi... Bumbay yun. Pinagkakautangan ko... five-six... Eh hindi pa ko nakakapagbayad.. Kaya nung nakita, kinabahan ako...

LYNDON: Ah.. ganun ba, Ma?

MAMA CARMEN: Oo, anak. Kaya pag ikaw makulit, ikaw na ipambabayad ko dun sa Bumbay na yun! Ibibigay kita!

LYNDON: Ma naman! Si Clyde na lang ipamigay niyo! Mas makulit sa akin yun!

MAMA CARMEN: Ikaw talagang bata ka! Mahal ko kayo pareho nang kapatid mo... wala akong ipamimigay sa inyo sa Bumbay na yun...

LYNDON: Eh si Papa po ba... mahal ako?

Matagal bago nakasagot si Mama Carmen... at alangan pa siya nang sabihing...

MAMA CARMEN: Oo naman, Lyndon. Mahal ka rin ng Papa mo. Sigurado akong matutuwa siya pag nakita niya yang trophy mo sa Regional Piano Competition. Tara na, kumain na tayo...

Pagkatapos kumain sa Mcdo, dumaan sina Lyndon at Mama Carmen sa San Guillermo Parish Church upang magpasalamat...

LYNDON: Ginu, dakal a dakal a salamat pu king tagumpe ku king piano competition... (Bro, maraming maraming salamat po sa tagumpay ko sa piano competition. :p)

Yakap ang tropeong napanalunan, sa sofa na sa salas inabutan ng antok si Lyndon nang gabing iyon. Nais kasi niyang ipakita ang trophy na napanalunan niya sa piano competition sa Papa niya...

Halos ginabi na ng uwi si Tatay Lando galing sa farm at resort na pag-aari nila...

Nagising si Lyndon sa marahang tapik sa balikat niya...

MAMA CARMEN: Anak, nandito na ang Papa...

Nag-inat si Lyndon at kinusot-kusot ang mata at tinignan ang oras. Hatinggabi na...

Nagmadali si Lyndon na lapitan ang Tatay Lando niya para magmano...

Hindi pa man nakakapagmano si Lyndon ay bumulyaw na agad si Tatay Lando...

TATAY LANDO: Tanaydana! Detang ortilano! Mag-rebelde la! Bisa da itas ing parke da king pupol! (Tanaydana! Yung mga magsasaka! Nagre-rebelde sila! Gusto nilang itaas ang share nila sa ani!)

MAMA CARMEN: Oh, e ka mainge, pota magising ya y Clyde king babo. Tsaka ene ka paypali buntuk. Mighanda na kung pamangan. Lawen me y Lyndon. Atin yang sorpresa keka.. (Oh, wag kang maingay, baka magising si Clyde sa taas. Tsaka wag na mainit ang ulo. Naghanda ako ng pagkain. Tignan mo si Lyndon. May sorpresa siya sa'yo...)

LYNDON: Wa pin, Pa. Ini pu, trophy ku... (Oo nga, Pa. Ito po, trophy ko)

At masaya ipinakita ni Lyndon ang trophy sa Papa niya...

TATAY LANDO: Bukas na ing kwentuhan. Mapagal ku! Kadakal ku pa problema. Bisa ku nang magpaynawa! (Bukas na ang kwentuhan. Pagod ako! Marami pa kong problema.Gusto ko nang magpahinga!)

MAMA CARMEN: E ka pa wari mangan pamu? Manyaman itang sigang a linuto ku. Ampong menyambut ya y Lyndon king piano competition. Regional Level pa! Kaya, mag-celebrate tamu! (Hindi ka man lang ba kakain muna? Masarap yung sinigang na niluto ko. Tsaka nanalo si Lyndon sa piano competition. Regional Level pa! Kaya, mag-celebrate tayo!)

TATAY LANDO: Celebrate.. celebrate! Paynawa pa! (Celebrate.. celebrate! Pahinga muna!)

Nagtaas na ng boses si Tatay Lando at alam na nina Lyndon at Mama Carmen na galit na ito. Padabog na umakyat si Tatay Lando sa kama nila..

Dismayadong-dismayado si Lyndon sa inasal ng ama niya... Nilapitan siya ni Mama Carmen at hinagod sa likod...

MAMA CARMEN: Ok ya mu yan, Lyndon. Mapagal yamu y Papa ngeni. E bale, bukas, siguradong makapag-istoryahan na kayu... (Ok lang yan, Lyndon. Pagod lang ang Papa ngayon. Di bale, bukas, siguradong makakapagkwentyhan na kayo.)

Sina Lyndon at Mama Carmen na lamang ang nagsalo sa sinigang na nakahain. Pinilit nilang magsaya at magdiwang kahit wala ang Tatay Lando...

Ngunit pagdating kay Clyde, napapansin ni Lyndon na ang giliw-giliw ni Tatay Lando sa nakababatang kapatid...

At nahahalata din ni Lyndon na ang mga ngiting iniuukol ni Tatay Lando kay Clyde sa tuwing kalaong-kalong ito ay ni minsan ay hindi ipinakita ni Tatay Lando sa kanya...

... BACK TO PRESENT...

Kasalukuyang kumakain pa rin sa Mcdo ang pamilya ni Lyndon...

TATAY LANDO: Ang galing-galing talaga ng anak ko! Manang-mana sa Papa niya...

At tinapik ni Tatay Lando si Clyde sa balikat at nginitian ito...

TATAY LANDO: Clyde, anak. Lagi mo pang pagbutihin ang pag-aaral para marami kang medals at trophy na matanggap! Wag kang tutulad sa kuya mo!

LYNDON: Pasensya na po, "U.P." lang naman po kasi ako nag-aaral eh...

Natahimik bigla si Tatay Lando. Walang mabanat sa pasaring ni Lyndon...

Nagkatinginan sina Lyndon at Mama Carmen niya. At lihim silang napangiti sa isa't-isa...

TATAY LANDO: Tapos na ba kayong kumain? Nang makaalis na tayo agad. Aasikasuhin ko pa yung resort.

Tanggap na ni Lyndon na papa's boy si Clyde. At di tulad noong bata pa siya, hindi na rin ngayon talaga inaasam ni Lyndon ang atensyon at pagmamahal ng ama niya...

Tanggap na ni Lyndon ang kalamigan ng Tatay Lando niya sa kanya...

TO BE CONTINUED...

Next Episode: Episode 14: Commercial Break

Previous Episode: Episode 12: Yellow Shirt Day

Home

Episode 12: Yellow Shirt Day

MAGSUOT NG DILAW SA BIYERNES, AGOSTO 7, 2009

Bilang pagpupugay sa yumaong ina ng demokrasya

SALAMAT, PRES. CORY!

Sinunod ng halos lahat ng UPEPP students ang panukala na ito ng isang political fraternity sa UPEPP.

Nagkita sa parking lot ng UPEPP sina Lyndon at Louie...

LOUIE: Oh, Don, ba't nakadilaw ka ngayon?

LYNDON: Siyempre, Cory ako ngayon eh...

LOUIE: Oh, bat dilaw din yung bag mo?

LYNDON: Siyempre, Cory ako ngayon eh...

LOUIE: Oh, ba't dilaw din yang sumbrero mo?

LYNDON: Siyempre, Cory ako ngayon eh...

LOUIE: Ah.. kaya pala pati ngipin mo dilaw na din... :p

LYNDON: Bugok! Oh, ikaw naman, Louie. Ba't naman yellow din pati mga mata mo?

LOUIE: Siyempre, Cory din ako eh!

LYNDON: Cory ka dyan! Nakputa! Hepatitis na yan! :p

Pumasok sila sa class nila sa Math 101 kung saan nagle-lesson sila about sa kurtosis... halos lahat ay naka-yellow na damit…

SIR ALMARIO: The usual estimator of the population kurtosis is G2, defined as follows…

At tahimik na nagso-solve si Sir Almario sa blackboard…. Yellow din ang gamit na chalk ni Sir Almario sa pagsusulat sa blackboard… :p

At nagulat na lang ang lahat ng estudyante nang mapuno na ang board ng solutions na di man lang nila maintindihan…

CHRIS: Sir, paano niyo po nakuha yang equation na yan?

Ngunit hindi narinig ni Sir Almario ang tanong ni Chris…

SIR ALMARIO: So, do you get the idea now, class?

BABE 3A: Nooo!!!!!!!

SIR ALMARIO: Ok, let’s move on to the next problem…

Nag-alburuto na rin pati mga ibang estudyante…

LOUIE: Sir! Paano niyo po nakuha yan?! Di niyo naman po pinaliwanag. Sinolve nyo lang mag-isa…

SIR ALMARIO: Ay naku, Mr. Espiritu! Madali lang yang problem na yan! Kaya niyo nang intindihin yan! :p

LOUIE: Ay, hayop!

Nakireklamo din ang ibang estudyante… pero…

SIR ALMARIO: Ok, let’s move on to the next problem…

At nagsulat ulit si Sir Almario ng problem sa board…

SIR ALMARIO: Oh, ito madali lang ‘to. This is a simple and short problem…

Magsisimula na sanang mag-solve si Sir Almario sa board nang bigla siyang natigilan at napatitig sa problem…

Sabay banat si Sir Almario ng…

SIR ALMARIO: Ay, sige, class. This problem will serve na lang as your assignment… Alam niyo na naman yan.. I know you got the idea now, class… ;p

LYNDON: Hay, Sir. I got the idea now na kaya mo pina-assignment na lang ang problem at dahil di mo rin kayang sagutan! Hayop!

Mabuti na lang at di narinig ni Sir Almario ang sinabi ni Lyndon… dahil si Sir Almario ay may pagka-bingi… :p

*************

Sa Econ 121: Money, Banking, and Finance naman nila, nag-discuss si Sir Duron ng tungkol kay Cory Aquino din...

SIR DURON: Since today we are honoring one of the most loved president of our country, it is my duty, as a man who experience the so-called “Cory Magic,” to impart to the younger generation like you. Most of you here are born on the year…?

BABE 3A: 1990…

SIR DURON: Yeah. Mga bata pa kayo nung namahala si Cory. Mga wala pa kayong muwang nun…

Nagtaas si Helena ng kamay…

SIR DURON: Yes, Miss Sarmiento?

HELENA: Sir, do you believe in Cory Magic? Did it work?

SIR DURON: That’s a good question, Miss Sarmiento.

Napangiti si Helena dahil sa puri na iyon sa kanya ni Sir Duron.

CHRIS: Magaling pala yang Helena mo, Lyndon ah…

LYNDON: Kaya ko siya lalong minamahal eh. Pinapahanga niya ko lalo.. ;p

Nagpaliwanag si Sir Duron…

SIR DURON: Some critics and historians abound that the Cory Aquino Magic is Camelot-like in that it was only for a brief, shining, fleeting moment. After which, it was gone. To a significant extent, this is accurate. Such magic was extremely strong from the time she declared her candidacy for President in early December 1985 up to about 1987 or 1988, at which point military and political challenges to her leadership began surfacing one after the other.

LYNDON: Sir? Are you pertaining to the coup attempts that Gringo Honasan led?

SIR DURON: Yes, Mr. Punzalan. But Honasan’s coup attempt is only one of the many attempts to destabilize the Aquino government…

LOUIE: Nice, Don! Pa-bibo kid ka rin ngayon ah!

LYNDON: Naman, Lou. Pogi points din yan.. ehehe..

Nagpatuloy si Sir Duron…

SIR DURON: Her Presidency was not perfect. There were seven bloody coup attempts against her, the last one in 1989 almost toppling her if not for the US planes that flew over the capital. There were charges of suppression of dissent by the silencing of opponents and militants, non-prosecution of Marcos cronies, public falling out with her vice president, the Mendiola Massacre of hapless protesting farmers near the presidential palace, the kid-glove treatment of the Marcos family, and various allegations of human rights abuses.

LYNDON: Sir… why is that these events your saying were… were… ano… hindi masyadong naitatala or madalas, hindi na naitatala sa history books ng Pilipinas?

LYNDON: Dana! Naubusan ako ng English! Hindi tuloy masyado sigurong impress sa akin si Helena..

SIR DURON: Nice observation, Mr. Punzalan. Most historians just wrote what they want to write. At lahat ng historians, gustong ipa-perceive to the younger generation that Cory is a good president and want to instill the Cory Magic to the generations to come… Kaya hindi nila isinulat ang mga sinabi kong coup attempts and the Mendiola Massacre which I think most of you just know it just now…

CHRIS: Dana, Lyndon! Ganyan ba talaga nagagawa ng inspired?

LYNDON: :)

SIR DURON: Moreover, by late 1988 and early 1989, she was perceived by the press to be weak in leadership style and too exemplary in delegation. She couldn’t even speak publicly on national or administration issues with any specificity, and often delegated those chores to underlings. At that point, the honeymoon was over and magic had almost dissipated.

Si Albert naman, sa kagustuhang talbugan si Lyndon, ay nagbigay din ng kuro-kuro…

ALBERT: So, sir, you mean that this so-called Cory Magic is all illusion?

SIR DURON: I do not think so, Mr. Del Rosario…

LYNDON: Ehehehe… pahiya ka ngayon, boy. Sasabat ka pa kasi..

SIR DURON: One thing about the Cory Aquino Magic is that it comes then it goes, but it resurfaces again when the time is ripe. This magic or influence is not necessarily about her accomplishments during her 1986-1992 term though. It’s more of the fact that she successfully led the opposition to victory against the ailing dictator, that she became the symbol of people power revolutions which arguably inspired anti-Communism and anti-dictator movements in Europe, and that she consistently portrayed simplicity and values. She also resisted any attempt to trifle with the constitutional ban on an incumbent President from running again.

Nagpatuloy pa si Sir Duron…

SIR DURON: Her magic was useless and in fact a liability when she tried to use it to campaign for the retention of the US bases in 1991. It was successful to an extent when she anointed General Fidel Ramos as her successor in 1992. It was effective when she helped push out the actor-President Joseph Estrada from power in 2001. But it lacked the strength when she tried to use it to oust sitting President Arroyo due to allegations of corruption and cheating.

Napapatango naman ang BABE 3A…

SIR DURON: The only thing certain about it is that it’s presently here and there’s a resurgence of interest. Maybe it can inspire people to change their old, selfish, and perverted ways. Maybe it can re-awaken nationalism and infuse an acceptable level of competence in politicians. Maybe it can serve as a measure when deciding who to vote for in 2010. These are a lot of maybes.

At may pinakitang chart si Sir Duron na ipino-project sa wall ng LCD projector…

SIR DURON: Yet class, in economic matters, I can say that Cory Aquino is the Filipino’s best investment….

At ibinaling ni Sir Duron ang tingin sa chart… Tumingin naman ang klase sa chart…

SIR DURON: The impact and the consequence of the People Power revolution on the Philippine economy and society were comparable to the end of WW II. With the success of the bloodless revolution, we became the toast of the world community socially and economically, promptly bringing foreign aid, trade and investment. From a shrinking economy in 1984 and 1985, when our GDP decreased by 10 percent each year, the economy posted a growth of 1.9 percent in 1986, with just a few months of Cory as President.

At itinuro ni Sir Duron sa chart ang sinasabi niyang GDP rate na nagco-compare sa 1985 at 1986 GDP rate…

SIR DURON: The GDP posted a 5.9 percent growth in 1987 and 6.7 percent growth in 1988. The Philippine stock market which was trading less than one million pesos a day, surge to atrading volume of 100 million pesos a day right weeks after the revolution and fall of Marcos.

Nagpalit ang chart at naging chart ito na nagpapakita ng “shares” ng iba’t-ibang kumpanya…

SIR DURON: Moreover, six months after Cory assumed the Presidency, PLDT, San Miguel, Ayala, and Philex shares prices had increased by 100 percent up to 350 percent. The economy could even have performed better then, if not for the misguided adventurism of some military people who wanted to grab power for themselves, and scared off local and foreign investments.

At doon lang namulat ang third year Business Economics students na may malaki rin palang naitulong si Cory sa kung ano ang kalagayan ng ekonomiya ng ating bansa ngayon…

Tuwang-tuwa naman si Lyndon… dahil alam niya na kahit paano ay napa-impress niya si Helena sa klase nilang iyon…

At nailampaso niya ang mahangin na si Albert…

At dahil sa tuwa... nasambit ni Lyndon...

LYNDON: Salamat po, Tita Cory. Dahil sa inyo, alam kong malapit na'ng ma-in love sa akin si Helena... :p

**************

Pagkatapos ng klase, lumabas ng parking lot ng UPEPP sina Lyndon at Louie para magpunta sa canteen...

Papunta na sila ng canteen nang biglang tumunog ang alarm ng isang kotse sa parking lot. Nabangga kasi ito ng isang estudyante habang naglalakad ito papunta sa sarili nitong kotse...

LYNDON: Ooopsss. Teka lang... nag-alarm yung kotse ko... Tignan mo nga oh, nakiki-Cory din ang kotse ko.. :p

Kulay dilaw kasi na Lamborghini car ang kotse...

Kinuha ni Lyndon ang cellphone niya at kunwaring ginamit iyon sa pagpatay ng alarm ng kotse...

Pero siyempre, hindi namamatay yung alarm ng kotse....

TINNNIINNNN---TINIIIINNN-TINNIIIN--- EEENKKK- ENNNKKK- ENNNKK-- TOOOOOT----TOOOOTTTT----TOOOOTTTT---

LOUIE: Oh, tol. Ba't ayaw mamatay? Akala ko ba kotse mo yan? :p

LYNDON: Ah.. eh.. mahina na 'tong battery 'eh.. :p (sabay bahagyang pukpok sa cellphone niya para kuno lumakas yung battery.. :p )

At inulit ulit ni Lyndon na "patayin" kuno ang alarm ng kotse gamit ang cellphone niya...

At laking gulat nila nang mamatay nga ang alarm pagkapindot ni Lyndon sa cellphone niya...

Nagkatinginan sina Lyndon at Louie dahil sa gulat... at nag-high five sila sa isa't-isa...

LOUIE: Ang galing mo, tol! Idol!

LYNDON: Sabi ko sa'yo eh! Kotse ko yan! Ayan pa yung pinakapanget sa mga limangdaan kong kotse...

ALBERT: Uy! Mga lupang trebalak! (Uy mga mukhang bubuli*) *bubuli-malaking butiki

Napatingin sina Lyndon at Louie sa likod. Nasa likod pala nila si Albert at kasama nito si Helena. May hawak na susi ng kotse si Albert..

ALBERT: Hoy, dwende... tsaka baluga. Kahit kailan talaga mga talunan kayo! Pati ba naman kotse ko inaangkin niyo! Tabi nga!

At tinulak ni Albert sina Lyndon at Louie palayo dahilan para matumba si Lyndon sa sahig...

ALBERT: Ikaw na duwende ka! Tantanan mo na pagpapapansin sa girlfriend ko ah! Kung makaasta ka kanina sa Econ 121 natin akala mo alam mo lahat! Talunan ka naman! (dinuduro-duro niya si Lyndon)

HELENA: Albert! Tama na! Wag kang mageskandalo dito...

Pinagtitinginan na rin ng ibang estudyante ang nagaganap.

At pumasok si Albert sa kotse niya. Sumunod naman si Helena...

Galit na galit si Lyndon na tumayo sa sahig at akmang susugurin sana si Albert sa kotse nito nang bigla siyang hawakan sa likod ni Louie para pigilan ito....

LOUIE: Don! Tama na!

LYNDON: Bitawan mo ko! Putanaydanang Albert eh! Feeling gwapo, looking kwago naman...

Napalingon si Helena kina Lyndon. Nagpupumiglas si Lyndon sa hawak ni Louie.

Lumabas naman bigla si Albert mula sa kotse na galit din...

ALBERT: Hoy, bansot! Anong sinabi mo.. ha?!

Pasugod din si Albert kay Lyndon pero pinigilan ito ni Helena...

HELENA: Albert! Stop!

ALBERT: Tuturuan ko lang ng leksyon 'tong bansot na'to!

Pero bahagyang tinulak ni Helena si Albert papasok ng kotse...

HELENA: Get inside the car! Ako nang bahala...

Sinara ni Helena ang pinto ng kotse ni Albert at pinuntahan sina Lyndon...

Hindi na nag-atempt na kumalas si Lyndon sa hawak ni Louie nang lapitan na sila ni Helena...

HELENA: You’re Lyndon, right?

Kahit na galit na galit na si Lyndon, di niya pa rin maiwasan na mapansin ang kagandahan ni Helena... dahilan para mapakalma siya..

Tumango na lang si Lyndon…

HELENA: And as far as I know… you like me…

Napayuko si Lyndon at napa-blush...

HELENA: Lyndon... para sa ikatatahimik ng lahat… tantanan mo na kami ni Albert. I know you like me and you seek my attention, but sorry to disappoint you… I do not like you and never will I. Kaya sana, wag ka na sanang umasa pa…

Yun lang at tinalikuran ni Helena sina Lyndon at Louie at sumakay na sa kotseng dilaw ni Albert...

Pinaharurot ni Albert ang kotse palayo ng UPEPP...

LOUIE: Lyndon... tol...

Hindi na alam ni Louie ang sasabihin sa na-busted na kaibigan...

LYNDON: Tama ka nga sa sinabi mo noon, Louie. Mas malakas si Albert sa akin... Wala akong panama sa kanya... sa lahat ng bagay siya ang lamang. Siya na gwapo, siya na matalino... siya na mayaman... Loser nga ako... loser sa lahat ng bagay... loser sa talento.. loser sa height.. loser nung high school.. loser hanggang college... pati kay Helena... loser pa ko...

LOUIE: Tol... wag mo masyadong i-degrade ang sarili mo...

LYNDON: Sana nakinig na lang ako sa inyo ni Chris... sana noon pa man kinalimutan ko na si Helena... Napaka-loser ko talaga...

At napatingin si Lyndon sa malaking tarpaulin ni Cory Aquino na naka-sabit sa labas ng canteen...

Sa sobrang sama ng loob na nararamdaman ni Lyndon, na-imagine niya na nag-form ang "Laban" sign ni Cory ng "Lyndon Loser..."

LYNDON: Waaaahhhhhhh!!!!!!!!!!!! Tignan mo.. pati si Cory sinasabi na kung gaano ako ka-loser... waahhhh!!!!!

TO BE CONTINUED...

Next Episode: Episode 13: Lyndon and His Father

Previous Episode: Episode 11: The Battle

Home